Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κατακλύζονται τα Μέσα με δηλώσεις, μηνύματα, ομιλίες. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνεται –και σωστά γίνεται- πολύς “θόρυβος” για την ευαισθητοποίηση ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Με βίντεο, με καμπάνιες, με εικόνες. Τι γίνεται όμως τις ημέρες που έχει “ησυχία”; Που δεν βρίσκεται η βία ως θέμα στο Χρονολόγιό μας στο Facebook ή σε ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση. 

Ποια γυναίκα μιλάει; (αν μιλάει κάποια). Ποια ενημερώνεται; (αν ενημερώνεται κάποια). Ποια διακρίνει πως κακοποιείται; (γιατί τα όρια της κακοποίησης είναι δυσδιάκριτα και πάντα ξεκινάνε από την ψυχολογική και λεκτική βία). Ποια έχει το θάρρος να ζητήσει βοήθεια; Πόσες από εμάς παρακινούμε μια φίλη, συγγενή, γνωστή ή  γειτόνισσα που κακοποιείται να ζητήσει βοήθεια; Πως καταλαβαίνουμε ότι μια γυναίκα στον κύκλο μας κακοποιείται; 

Μελετώντας τα συνολικά στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε αυτές τις μέρες η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων από τις κλήσεις στην Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 για τα τελευταία 5 χρόνια, δεν μπορούν μερικά από τα ποσοστά να μας αφήσουν αδιάφορες και αδιάφορους.  

Τα τελευταία 5 χρόνια λειτουργίας του το 15900 δέχτηκε 26.548 κλήσεις και 346 ηλεκτρονικά μηνύματα. Από αυτές τις κλήσεις και μηνύματα, θεωρώ πως τα πιο σημαντικά στατιστικά στοιχεία που προκύπτουν αφορούν στο μορφωτικό επίπεδο, την εργασιακή κατάσταση και την ηλικία των κακοποιημένων γυναικών. Αφού, τα μεγαλύτερα ποσοστά των γυναικών (που απάντησαν σε ερώτηση για τις παραπάνω κατηγορίες), αφορούν σε: 

- Απόφοιτες ή τελειόφοιτες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (12%)
- Απασχολούμενες και αυτοαπασχολούμενες (27%)
- Από 25 έως 39 ετών (26%)

Δεν είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνουμε αυτό το συνταρακτικό στοιχείο: Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, οι γυναίκες που κακοποιούνται σωματικά και ψυχολογικά είναι συνήθως γυναίκες υπεράνω πάσης υποψίας. Οι περισσότερες από αυτές είναι γυναίκες νέες, μορφωμένες, ανεξάρτητες, καταξιωμένες επαγγελματικά και κοινωνικά και πολύ δυναμικές. 

Δύο από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή μιας γυναίκας που υφίσταται βία, είναι πρώτον να το αντιληφθεί και να το συνειδητοποιήσει η ίδια, και δεύτερον να καταφέρει να μιλήσει γι’ αυτό και να κυρίως να ζητήσει βοήθεια.  Γιατί στο πλαίσιο της πατριαρχικής κοινωνίας που έχουμε μεγαλώσει, η παραδοχή της κακοποίησης, το να βγει μια γυναίκα να μιλήσει δηλαδή και να ζητήσει ουσιαστική στήριξη, αποτελεί μια διαδικασία φορτισμένη με πολλές ενοχικές δυνάμεις. 

Γνωρίζουμε πως η βία ενάντια στη γυναίκα, πάντοτε υπήρχε, σε όλες τις κοινωνίες αυτού του πλανήτη, ανά τους αιώνες. Και άλλοτε ίσως και πολύ χειρότερη. Όμως πιστεύω ακράδαντα πως στις μέρες μας το πιο ισχυρό όπλο ενάντια στη βία των γυναικών, είναι η παιδεία. Η καλλιέργεια της συνείδησης των παιδιών πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου είναι ίσοι, αλλά διαφορετικοί. Η πραγματική αποδοχή της διαφορετικότητας σε όλα της τα επίπεδα, θεωρώ πως είναι το ήμισυ του παντός για την εξάλειψη της βίας γενικότερα. 

Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 

17 Νοέμβρη 1973. 43 χρόνια μετά

Κοντεύει πια να συμπληρωθεί μισός αιώνας από την ημέρα εκείνη. 17 Νοέμβρη 1973. Η αρχή του τέλους της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967. Μια ημέρα σύμβολο που άφησε βαθύ αποτύπωμα στα νιάτα της εποχής εκείνης, αλλά και στις γενιές που ακολουθούν μέχρι τις μέρες μας.

Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία! Μέσα στις τρεις αυτές λέξεις αποκρυσταλλώνεται το αίτημα της εξέγερσης. Μιας εξέγερσης που ξεκίνησε από το φοιτητικό κίνημα, έγινε παλλαϊκή και συντάραξε συθέμελα το χουντικό καθεστώς, που οκτώ μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1974, κατέρρευσε κάτω από το βάρος των εγκλημάτων και των ανομιών του.

Οι δεκαετίες κύλισαν. Η 17η Νοέμβρη έγινε ημερομηνία σύμβολο. Ορόσημο για τους κοινωνικούς αγώνες που ακολούθησαν. Επέτειος μνήμης, αλλά και έμπνευσης για κοινωνικές διεκδικήσεις, για το βάθεμα της δημοκρατίας, για την ελευθερία για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Γιορτή της νεολαίας, αφού η νεολαία ήταν εκείνη που πρωτοστάτησε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. 
Αλλά και αφετηρία προβληματισμού και διαρκές μήνυμα προς όλες και όλους για εγρήγορση και αντίσταση σε ό, τι καταδυναστεύει τη ζωή μας σήμερα, το 2016.

Γιατί, η κάθε είδους στρατιωτική δικτατορία, ως πολίτευμα που διαχρονικά αποτελούσε εργαλείο εξυπηρέτησης αντιλαϊκών συμφερόντων, μετεξελίσσεται, ανακαλύπτει νέους τρόπους επιβολής και χειραγώγησης των λαών, αξιοποιεί καινούργιες μεθόδους επικράτησης. 
Στις μέρες μας, και μέσα από πολυσύνθετες διαδικασίες αλληλεξάρτησης των κρατών, η μέθοδος της παράνομης στρατιωτικής βίας που εφαρμοζόταν στο παρελθόν έχει πάρει τη μορφή της οικονομικής βίας, που είναι μάλιστα επενδυμένη με μια ιδιότυπη νομιμότητα.

Το ζούμε με ιδιαίτερη ένταση στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση, που έχει επιφέρει ρωγμές στην εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία της χώρας και σοβαρό πλήγμα στην πορεία του λαού μας για την κοινωνική του ολοκλήρωση.

Έτσι, το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένει επίκαιρο, απευθύνεται κυρίως στις νέες και τους νέους μας και είναι μήνυμα και κάλεσμα αντίστασης:

- Στην άρνηση, τη φυγή και την παθητικότητα
- Σε ό, τι θολώνει το νου και χειραγωγεί τη σκέψη
- Στο ψέμα, την υποκρισία, την απάτη
- Σε ότι μας καταδυναστεύει και μας υποχρεώνει στη σιωπή
- Στην άκριτη αποδοχή λόγων και έργων, εικόνων και παραστάσεων, που εύσχημα διαχέονται με σκοπό τη διαμόρφωση της κοινωνικής μας συνείδησης
- Στο ρατσισμό, την ξενοφοβία και τις κοινωνικές διακρίσεις κάθε είδους, που αποπροσανατολίζουν και καλύπτουν την πραγματική αιτία των προβλημάτων που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες.

Με όπλα τη γνώση και τη μόρφωση, που διευρύνουν τη σκέψη και κάνουν τον άνθρωπο τολμηρό, αυτάρκη και δημιουργικό, με στάση ζωής που θα διακρίνεται από τη δράση, τη συμμετοχή και την ενεργητικότητα, η νέα γενιά μπορεί να ζήσει σε μια πατρίδα, που θα εκπληρώνει τα όνειρά και τις προσδοκίες της.-

Σχολεία χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς 

Αγαπητοί μαθητές, αγαπητές μαθήτριες, εκπαιδευτικοί και γονείς,

Από καρδιάς θα ήθελα να σας ευχηθώ η νέα σχολική χρονιά που ξεκινά σήμερα να είναι δημιουργική και ελπιδοφόρα. Γιατί η ελπίδα είναι ίσως το πιο βασικό στοιχείο στην αντιμετώπιση όλων των δυσκολιών. Και η ελπίδα πηγάζει αποκλειστικά από τα παιδιά! Τους μαθητές της πόλης, που για ακόμα μια χρονιά θα φοιτήσουν στα σχολεία μας.
Ο Δήμος Αγ. Δημητρίου με όλα τα μέσα που διαθέτει, με τις επίμονες και συνεχείς προσπάθειες της Τεχνικής Υπηρεσίας, της Δ/νσης Περιβάλλοντος και των Σχολικών Επιτροπών, έχει προετοιμάσει τα σχολικά κτήρια για να υποδεχτούν τους μαθητές για ακόμη μια σχολική χρονιά. Είναι πάντοτε σε εγρήγορση για την αντιμετώπιση και επίλυση οποιουδήποτε ζητήματος προκύψει. Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην εκπαίδευση είναι καθοριστικός, αφού ασκεί την αρμοδιότητα συντήρησης των κτηριακών υποδομών και κάλυψης των λειτουργικών αναγκών των σχολείων, ούτως ώστε να μπορούν μαθητές και εκπαιδευτικοί να απολαμβάνουν ανεμπόδιστα την εκπαιδευτική διαδικασία.

Φέτος, είχα τη χαρά να παραβρεθώ στον αγιασμό του Ειδικού Νηπιαγωγείου & Δημοτικού, παρουσία της Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Φώφης Γεννηματά, αλλά και στο Ειδικό Γυμνάσιο και στη συνέχεια στο Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης & Κατάρτισης. Είμαστε υπερήφανοι που στην πόλη του Αγ. Δημητρίου έχουμε το κεκτημένο προνόμιο να υπάρχουν σχολεία όλων των βαθμίδων της Ειδικής Αγωγής. Αναγνωρίζουμε και πιστεύουμε στα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και κυρίως στο ισότιμο δικαίωμά τους στην εκπαίδευση, την κατάρτιση, τις επιλογές και την αξιοπρέπεια ως ίσα μέλη της κοινωνίας και θα αγωνιζόμαστε πάντα για τη βελτίωση της διαβίωσής τους στην πόλη.


Το δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι πρωταρχικό και αναφαίρετο. Έχει κατακτηθεί μέσα στους αιώνες, με αγώνες. Και αυτοί οι αγώνες δεν πρέπει να σταματάνε ποτέ αν θέλουμε η κοινωνία μας να είναι βιώσιμη, ελεύθερη και να ευημερεί. Ως Διοίκηση του Δήμου και ως άνθρωποι στηρίζουμε τις ίσες ευκαιρίες και το σεβασμό στη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου, αξίες που πασχίζουμε να ενσωματώνουμε σε όλες μας τις δραστηριότητες ως Δήμος, στοχεύοντας στην εξάλειψη των διακρίσεων. 
Για ακόμη μια φορά, καλή και δημιουργική σχολική χρονιά! 

Φθινοπωρινές Γιορτές στην πόλη 2016

Η Τέχνη στις διάφορες μορφές της θα πρωταγωνιστήσει για ένα ακόμα φθινόπωρο στην πόλη μας. 

Ο Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού & Περιβάλλοντος του Δήμου μας, μας καλεί να υποδεχτούμε το φθινόπωρο διοργανώνοντας τις “Φθινοπωρινές Γιορτές στην πόλη” με συνέπεια και αφοσίωση.  

Τι είναι αυτό όμως που κάνει τις εκδηλώσεις αυτές να έχουν τόση αποδοχή; 
Σίγουρα το ποιοτικό και ποικίλο πρόγραμμά τους, η αλληλεγγύη που εκφράζεται μέσα από τις εκδηλώσεις αφού αντί εισιτηρίου, όλοι όσοι παρευρισκόμαστε, προσφέρουμε τρόφιμα στους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη, αλλά πάνω απ’ όλα το μεράκι και η αγάπη για την πόλη και την ανάδειξή κάθε όμορφης γωνιάς της, κάθε πλατείας, πάρκου, θεάτρου, σχολείου. 

Γιατί αυτό είναι και το στοίχημα που θέλουμε να κερδίζουμε κάθε χρόνο: Την εμπλοκή των πολιτών, την αλληλεπίδρασή τους με την Τέχνη. Να τραγουδούν τα τραγούδια, να χορεύουν στους ρυθμούς, να συνεπαίρνονται από μελωδίες, να συγκινούνται από τις αφηγήσεις και να γελούν με την καρδιά τους. 

Δείτε ολόκληρο το πρόγραμμα των Φθινοπωρινών Γιορτών της πόλης 2016 στην ιστοσελίδα του Δήμου μας. 

Επίσης, για έγκυρη, γρήγορη και καθημερινή ενημέρωση μπορείτε να επισκέπτεστε τις επίσημες σελίδες στο Facebook των Φθινοπωρινών Γιορτών στην πόλη  και του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Περιβάλλοντος 

Ας ανταμώσουμε λοιπόν κάπου στην πόλη! 

Για τη γιορτή της παραχώρησης του Ασυρμάτου

Την Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016, γιορτάσαμε στο Δήμο μας ένα μεγάλο γεγονός. 
Την παραχώρηση του τελευταίου και ουσιαστικά ολόκληρου του χώρου του Ασυρμάτου στο Δήμο μας, την κατάκτηση μιας διεκδίκησης από την κεντρική πολιτεία 30 και πλέον χρόνων.

Η γιορτή αυτή, που αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο και που αφορούσε σε ένα σπουδαίο γεγονός, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούσε «κομματική φιέστα», αφού καλέσαμε τους πάντες: κυβέρνηση, αντιπολίτευση, περιφέρεια, δημάρχους, φορείς και πολίτες.

Στο κάλεσμά μας αυτό, ανταποκρίθηκαν ο πρωθυπουργός της χώρας, ο αντιπρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη βουλή, βουλευτές άλλων κομμάτων, στελέχη της περιφέρειας, δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, συλλογικότητες και πολίτες από το δήμο μας και γειτονικούς δήμους.

Τις επόμενες μέρες, μια σειρά μικρόψυχων σχολίων από θιασώτες του κομματισμού στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, από ανθρώπους που σε κάθε περίπτωση προσπαθούν να αναδείξουν την αντικυβερνητική τους τοποθέτηση και από κινήσεις διαμαρτυρίας απέναντι στα αυξημένα μέτρα ασφαλείας που για πρώτη φορά πραγματικά είδαμε στο Δήμο μας, απέδειξαν ότι κάποιοι εξακολουθούν να «χάνουν το δάσος και να κοιτούν επίμονα το δένδρο», απέναντι σε ένα γεγονός που έπρεπε να αναδείξουν κυρίως, αυτό της παραχώρησης του Ασυρμάτου.

Πολύ επιγραμματικά σε ό, τι γράφτηκε αυτές τις μέρες απαντάμε:

1. Ως ανεξάρτητη από κομματικές δεσμεύσεις Δημοτική Αρχή, συνεργαστήκαμε στο παρελθόν, συνεργαζόμαστε στο παρόν και θα συνεργαζόμαστε και στο μέλλον με κάθε νόμιμη κυβέρνηση αυτής της χώρας και με όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, στην προσπάθειά μας να προωθήσουμε τα μεγάλα ζητήματα του Δήμου μας.
2. Όσον αφορά στον Ασύρματο, είχαμε ήδη δώσει στη δημοσιότητα πλήρες χρονικό των ενεργειών που έχουν γίνει τα τελευταία τριάντα χρόνια, αναφέροντας αναλυτικά τη συμβολή και τη συμμετοχή του κάθε αρμόδιου φορέα ή προσώπου στην πορεία αυτή μέχρι τη σημερινή επιτυχία.
3. Τα αυξημένα μέτρα ασφάλειας του Πρωθυπουργού, προφανώς ανήκουν στην αρμοδιότητα άλλων, χωρίς δυνατότητα δικής μας παρέμβασης. 
4. Διαφωνούμε με την προσαγωγή πολιτών, που έγινε πριν από την εκδήλωση, από «υπερβάλλοντα ζήλο» των σωμάτων ασφαλείας, για τους οποίους ζητήθηκε άμεσα να πάψει η κράτηση.
5. Καταδικάζουμε τα ανούσια φαινόμενα βανδαλισμού που παρατηρήθηκαν τόσο στο χώρο της εκδήλωσης όσο και στο δημαρχιακό μέγαρο.

Η προσπάθειά μας από εδώ και στο εξής επικεντρώνεται στην υλοποίηση της μελέτης ανάπλασης του χώρου του Ασυρμάτου, στόχος τον οποίο θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε με την ίδια νοοτροπία και λογική, διεκδικώντας τα απαιτούμενα από κάθε δυνατή πηγή.-

Για τους "Τυραννοκτόνους". Για τον Αλέκο Παναγούλη.

Η ανθρωποκτονία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου είναι μεγάλο κακό. Αποτελεί την πιο ακραία μορφή βίας γιατί αφορά στη στέρηση ζωής. 

Στον αρχαίο κόσμο η μοναδική περίπτωση που όχι μόνο δεν κατακρίθηκε αυτή η μορφή βίας, αλλά υμνήθηκε ως σπουδαία πράξη ήταν η περίπτωση του Αρμοδίου και του Αριστογείτονα που το καλοκαίρι του 514 π.Χ δολοφόνησαν τον Πεισιστρατίδη τύραννο Ίππαρχο. Ο αθηναϊκός λαός τότε όχι μόνο δεν τους τιμώρησε, αλλά τίμησε τους δύο άντρες ως τυραννοκτόνους, ως ήρωες της Δημοκρατίας και έστησε αγάλματά τους, έβαλε τη μορφή τους σε νομίσματα και τους ύμνησε ως ημίθεους. Η αρχαία Αθήνα, με το υψηλό επίπεδο πολιτισμού που διέθετε, θεώρησε την τιμωρία του τυράννου ως την ύψιστη ηρωική πράξη. Γιατί η Αθηναϊκή Δημοκρατία θεωρούσε μόνο έναν εχθρό: Την τυραννία. Και σκοπό της τη διαφύλαξη της Δημοκρατίας με κάθε τρόπο. Οπότε ακόμα και η πιο ακραία μορφή βίας, η ανθρωποκτονία αν επρόκειτο για δολοφονία τυράννου, ήταν περισσότερο από αποδεκτή πράξη. 

Γιατί το αποτέλεσμα της πράξης αυτής εξασφάλιζε τη Δημοκρατία στο λαό και τη συνέχισή της. Γι’ αυτό και το παράδειγμα των Αρμοδίου και Αριστογείτονα αποτελεί και την μοναδική περίπτωση αποδοχής της ακραίας βίας. Γι’ αυτό τιμήθηκαν, γι’ αυτό χαρακτηρίστηκαν ως πραγματικοί ήρωες. 

Σκεπτόμενη αυτά, μου ήρθε στο νου το μεγάλο ποίημα του Σεφέρη το «Επί ασπαλάθων» που αποτελεί μια καταγγελία κατά της δικτατορίας και πολύ περισσότερο ένα πρόκριμα για τη βίαιη τιμωρία που θα έπρεπε να αποδοθεί στους δικτάτορες. Το καθεστώς της ανελευθερίας προκαλούσε στον μεγάλο ποιητή έντονη δυσαρέσκεια, ο οποίος βλέποντας στο Σούνιο το θάμνο των ασπαλάθων μέσα από τον τυχαίο συνειρμό παρέπεμψε στο σχετικό απόσπασμα του Πλάτωνα για την τιμωρία που είχε επιβληθεί στον Αρδιαίο -έναν αδελφοκτόνο και πατροκτόνο τύραννο της Παμφυλίας, ο οποίος σύμφωνα με το θρύλο, μετά το θάνατό του δεν έγινε δεκτός από τον Άδη, που τον ξαναέστειλε πίσω στη γη και τιμωρήθηκε βάναυσα από τους πολίτες, δολοφονήθηκε άγρια, τον έσυραν και τον πέταξαν επάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους. Η εικόνα του τυράννου που γδέρνεται ζωντανός και κατόπιν ξεσκίζεται πάνω στα αγκάθια των ασπάλαθων, είναι εξαιρετικά βίαιη και αποκαλύπτει την ένταση της οργής που αισθάνονται ο φιλόσοφος και ο ποιητής σε μια χώρα ανελεύθερη, μη δημοκρατική.  

Από την αρχαιότητα μέχρι την σκληρή πραγματικότητα της Χούντας που βίωσε ο Σεφέρης ο Αλέξανδρος Παναγούλης έρχεται και συμπληρώνει ιστορικά το τρίπτυχο των τυραννοκτόνων.

Δεν σας κρύβω και ας ακούγεται τολμηρό, πως στο μυαλό μου και την καρδιά μου, 

οι Αρμόδιος και Αριστογείτων, ο λαός κατά Πλάτωνα και ο Παναγούλης 

κινούνται στο ίδιο ιδεολογικό, ηθικό και πολιτικό πλαίσιο: Η Τυραννία πρέπει να σταματήσει πάση θυσία και έναντι οιουδήποτε κόστους. 

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης απέτυχε. 

Το γεγονός αυτό, δεν καθιστά λιγότερο ηρωική την πράξη του. Ο Παναγούλης συνελήφθη και βασανίστηκε ανηλεώς. Η αντίσταση που επέδειξε και κυρίως ο συμβολισμός της, το μήνυμα που έδωσε σε όλον τον κόσμο είναι αυτό που έκανε την πράξη του μεγαλειώδη. Η νίκη ενάντια στο φασισμό, η νίκη ενάντια στο φόβο κάθε απολυταρχικής εξουσίας. Το μαστίγωμα του εφησυχασμού και της αποφυγής της αναμέτρησης με το άδικο, όπως αυτή φάνηκε μέσα από το άλλοθι της φυγής από την ανελεύθερη πατρίδα χωρίς πράξεις, πόσω μάλλον αντίστοιχου ηρωισμού. Αυτή ήταν η ουσία της ακραίας πράξης του, του ηρωικού του τέλους και του πνευματικού του έργου που παραμένει δείγμα αέναης νιότης.

Ο Παναγούλης αποτελεί το σύμβολο του αγώνα και του ηρωισμού της νεοελληνικής μας ιστορίας, που έχει τις ρίζες της βαθιά σε ό,τι αποτελεί τον πυρήνα της ελληνικότητας: 

Ήρωας είναι ο γενναίος. Τραγικός ήρωας είναι αυτός που ενώ γνωρίζει το τέλος του, τολμά να αγωνιστεί, να αντισταθεί και να παλέψει για κάποιο σκοπό. Για έναν σκοπό που δεν είναι μάταιος. Ελευθερία με κάθε κόστος. 

Αυτός είναι για μένα ο Αλέξανδρος Παναγούλης. 

"Επί ασπαλάθων" - Γ. Σεφέρης

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού

πάλι με την άνοιξη.

Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες

το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι

δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια

και τους κίτρινους ανθούς.

Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...

Γαλήνη.

- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;

Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια•

τ' όνομα του κίτρινου θάμνου

δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.

Το βράδυ βρήκα την περικοπή:

«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει

«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν

τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν

απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους

και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του

ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

31 Μαρτίου 1971