Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κατακλύζονται τα Μέσα με δηλώσεις, μηνύματα, ομιλίες. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνεται –και σωστά γίνεται- πολύς “θόρυβος” για την ευαισθητοποίηση ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Με βίντεο, με καμπάνιες, με εικόνες. Τι γίνεται όμως τις ημέρες που έχει “ησυχία”; Που δεν βρίσκεται η βία ως θέμα στο Χρονολόγιό μας στο Facebook ή σε ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση. 

Ποια γυναίκα μιλάει; (αν μιλάει κάποια). Ποια ενημερώνεται; (αν ενημερώνεται κάποια). Ποια διακρίνει πως κακοποιείται; (γιατί τα όρια της κακοποίησης είναι δυσδιάκριτα και πάντα ξεκινάνε από την ψυχολογική και λεκτική βία). Ποια έχει το θάρρος να ζητήσει βοήθεια; Πόσες από εμάς παρακινούμε μια φίλη, συγγενή, γνωστή ή  γειτόνισσα που κακοποιείται να ζητήσει βοήθεια; Πως καταλαβαίνουμε ότι μια γυναίκα στον κύκλο μας κακοποιείται; 

Μελετώντας τα συνολικά στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε αυτές τις μέρες η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων από τις κλήσεις στην Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 για τα τελευταία 5 χρόνια, δεν μπορούν μερικά από τα ποσοστά να μας αφήσουν αδιάφορες και αδιάφορους.  

Τα τελευταία 5 χρόνια λειτουργίας του το 15900 δέχτηκε 26.548 κλήσεις και 346 ηλεκτρονικά μηνύματα. Από αυτές τις κλήσεις και μηνύματα, θεωρώ πως τα πιο σημαντικά στατιστικά στοιχεία που προκύπτουν αφορούν στο μορφωτικό επίπεδο, την εργασιακή κατάσταση και την ηλικία των κακοποιημένων γυναικών. Αφού, τα μεγαλύτερα ποσοστά των γυναικών (που απάντησαν σε ερώτηση για τις παραπάνω κατηγορίες), αφορούν σε: 

- Απόφοιτες ή τελειόφοιτες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (12%)
- Απασχολούμενες και αυτοαπασχολούμενες (27%)
- Από 25 έως 39 ετών (26%)

Δεν είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνουμε αυτό το συνταρακτικό στοιχείο: Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, οι γυναίκες που κακοποιούνται σωματικά και ψυχολογικά είναι συνήθως γυναίκες υπεράνω πάσης υποψίας. Οι περισσότερες από αυτές είναι γυναίκες νέες, μορφωμένες, ανεξάρτητες, καταξιωμένες επαγγελματικά και κοινωνικά και πολύ δυναμικές. 

Δύο από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή μιας γυναίκας που υφίσταται βία, είναι πρώτον να το αντιληφθεί και να το συνειδητοποιήσει η ίδια, και δεύτερον να καταφέρει να μιλήσει γι’ αυτό και να κυρίως να ζητήσει βοήθεια.  Γιατί στο πλαίσιο της πατριαρχικής κοινωνίας που έχουμε μεγαλώσει, η παραδοχή της κακοποίησης, το να βγει μια γυναίκα να μιλήσει δηλαδή και να ζητήσει ουσιαστική στήριξη, αποτελεί μια διαδικασία φορτισμένη με πολλές ενοχικές δυνάμεις. 

Γνωρίζουμε πως η βία ενάντια στη γυναίκα, πάντοτε υπήρχε, σε όλες τις κοινωνίες αυτού του πλανήτη, ανά τους αιώνες. Και άλλοτε ίσως και πολύ χειρότερη. Όμως πιστεύω ακράδαντα πως στις μέρες μας το πιο ισχυρό όπλο ενάντια στη βία των γυναικών, είναι η παιδεία. Η καλλιέργεια της συνείδησης των παιδιών πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου είναι ίσοι, αλλά διαφορετικοί. Η πραγματική αποδοχή της διαφορετικότητας σε όλα της τα επίπεδα, θεωρώ πως είναι το ήμισυ του παντός για την εξάλειψη της βίας γενικότερα. 

Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900