17η Νοέμβρη 1973. Μηνύματα χωρίς αποδέκτη; 

Η 17η Νοεμβρίου 1973 είναι μια ημερομηνία έντονα χαραγμένη στη μνήμη των νεότερων Ελλήνων.
Υπήρξε κορυφαία στιγμή αναμέτρησης του ελεύθερου φρονήματος με το σκοταδισμό, του νέου με το παλιό, της συντήρησης με την πρόοδο, της δημοκρατίας με τον φασισμό.
Καλλιέργησε προσδοκίες, γέννησε οράματα και άφησε βαθύ αποτύπωμα στις γενιές που έζησαν τα γεγονότα της εποχής, αλλά και σε αυτές που ακολούθησαν. 

Σχεδόν μισό αιώνα μετά, κάθε φορά που το ημερολόγιο φτάνει στην ημερομηνία αυτή, οι μνήμες ζωντανεύουν. Αφιερώματα, εκδηλώσεις, πορείες, διαδηλώσεις, αλλά και η αίσθηση μιας σύγκρουσης που δεν τελείωσε ποτέ, πλανάται στην ατμόσφαιρα.

Πώς γίνεται; 
Αφού η γενιά του Πολυτεχνείου έφτασε, ακόμη και να κυβερνήσει αυτό το τόπο! 
Πού πήγαν τα μηνύματα; 
Τι έγιναν τα οράματα; 
Γιατί το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» εξακολουθεί να σηματοδοτεί τις σημερινές διεκδικήσεις;
Τι έγινε λάθος;

Η απάντηση είναι πολυσύνθετη και οπωσδήποτε δεν μπορεί να δοθεί μέσα από τα περιορισμένα όρια αυτού του σημειώματος. Σίγουρα δεν μπορεί να δοθεί από ένα άτομο για όλους. Ο καθένας και η καθεμία από εμάς, όμως, χωριστά, και όσοι έζησαν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και όσοι κατοπινά γαλουχήθηκαν με τις ιδέες της εποχής, γνωρίζει πολύ καλά τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. 

Και όχι μόνο γνωρίζει, αλλά μπορεί να εντάξει την ατομική του δράση στη διαμόρφωση μια νέας συλλογικής συνείδησης ώστε να μπει φραγμός στο σημερινό κατρακύλισμα της χώρας μας.

Οι προκλήσεις είναι μπροστά μας!